Stan przedrzucawkowy (preeklmapsja) jest to zespół objawów chorobowych pojawiający się zazwyczaj po 20 tygodniu trwania ciąży lub w czasie porodu lub w okresie połogu i charakteryzujący się podwyższonym ciśnieniem tętniczym krwi (140/90 mm Hg), któremu towarzyszy białkomocz. Wśród dodatkowych objawów u ciężarnej możemy wyróżnić:
obrzęki,
bóle głowy,
bóle w nadbrzuszu,
U kobiet z preeklampsją w badaniach laboratoryjnych obserwuje się spadek liczby płytek i wzrost aktywności enzymów wątrobowych (AST, ALT).
Pomimo znacznego postępu w medycynie perinatalnej, ciąża powikłana preeklmapsją stanowi w dalszym ciągu wyzwanie dla położnika ze względu na to, iż niesie za sobą istotne ryzyko zgonu zarówno dla matki jak i dla dziecka. Do chwili obecnej nie udało się naukowcom i klinicystom na opracowanie skutecznego sposobu leczenia kobiety ciężarnej. Opieka nad przyszłą mamą opiera się na podawaniu standardowych leków mających obniżyć ciśnienie, które niestety nie zawsze są skuteczne i na ciągłym monitorowaniu paramentów życiowych płodu. Kiedy standardowe postępowanie lecznicze nie przynosi oczekiwanych rezultatów a ryzyko obumarcia wewnątrzmacicznego płodu wzrasta, lekarz decyduje się na przedterminowe rozwiązanie ciąży. Taka decyzja nie zawsze jednak pozwala na uratowanie życia płodu i matki. Z kolei noworodki, które przeżyją mogą mieć poważne problemy zdrowotne związane z faktem przedwczesnego przyjścia na świat. Wśród czynników predysponujących do wystąpienia nadciśnienia w ciąży wymieniane są:
pierwsza ciąża i związany z nią pierwszy poród, wiek poniżej 18 lub powyżej 35 roku życia,
przebyta rzucawka w poprzedniej ciąży
wystąpienie preeklampsji w najbliższej rodzinie (matka, siostra), nadciśnienie tętnicze zdiagnozowane przed okresem ciąży,
choroby sercowo-naczyniowe, choroby neurogenne,
choroby endokrynologiczne,
choroby układowe (np. toczeń trzewny, zespół antyfosfolipidowy),
choroby nerek, wielowodzie,
ciąża wielopłodowa,
cukrzyca zdiagnozowana przed okresem ciąży lub cukrzyca ciążowa, zaśniad groniasty,
obrzęk uogólniony płodu,
nieprawidłowa dieta ciężarnej,
stres.
Badania epidemiologiczne wskazują, iż otyłość również podwyższa ryzyko wystąpienia preeklampsji do około 40%. Niestety pomimo ogromnej wiedzy z zakresu czynników ryzyka preeklampsji nadal nie jest znany dokładny mechanizm, który prowadzi do rozwoju choroby. Szereg naukowców uważa, iż czynnikiem sprawczym wystąpienia preeklampsji jest nieprawidłowe zagnieżdżenie się zarodka w ścianę macicy w początkowym etapie ciąży. Powoduje to wystąpienie lokalnego stanu zapalnego w obrębie macicy i nasilone niszczenie komórek łożyska, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzenia śródbłonka naczyń krwionośnych kobiety i do wystąpienia nadciśnienia.
Celem niniejszego projektu jest zbadanie mechanizmu, który leży u podstaw nasilonej apoptozy (niszczenia) komórek łożyska. Projekt ten ma również odpowiedzieć na pytanie: czy zablokowanie tego „preeklamptycznego” mechanizmu, doprowadzi do spowolnienia apoptozy komórek łożyska, co może przyczynić się do zahamowania rozwoju stanu przedrzucawkowego? Wyniki realizacji tego projektu mogą przyczynić się w przyszłości do opracowania nowych standardów leczenia kobiet, u których doszło do rozwoju nadciśnienia w okresie ciąży.
