Projekt ma na celu określenie wpływu jednej z mykotoksyn zearalenonu na metabolizm komórkowy, proliferację i inwazyjność komórek nowotworu gruczołu krokowego. Nowotwór gruczołu krokowego jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych występujących u mężczyzn. Rola estrogenu w rozwoju nowotworu gruczołu krokowego jest znana, ale nie do końca wyjaśniona. Uważa się, że w zależności od typu receptora, przez który działa, estrogen może powodować rozwój nowotworu gruczołu krokowego (ERα) lub hamować jego rozwój (ERβ). Zearalenon jest produktem metabolizmu grzybów bytujących w zbożach. Ze względu na strukturalne podobieństwo do estradiolu zearalenon może łączyć się z receptorami estrogenowymi i naruszać równowagę hormonalną organizmu. Jego niekorzystne działanie na metabolizm i płodność zostało udokumentowane u zwierząt hodowlanych. Wstępne badania wykonane w Zakładzie Endokrynologii Porównawczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi wykazały, że podobnie jak w przypadku nowotworu piersi, zearalenon może mieć zarówno działanie pro- jak i anty-proliferacyjne na komórki nowotworu gruczołu krokowego w zależności od dawki.
Przeprowadzenie badań mających na celu analizę wpływu zearalenonu na metabolizm komórkowy, proliferację i inwazyjność komórek nowotworowych gruczołu krokowego pozwoli na określenie jego wpływu na rozwój nowotworu. Ponadto zweryfikujemy czy efekt działania zearalenonu związany jest z ekspresją receptorów estrogenowych poprzez zastosowanie ich wysoce selektywnych antagonistów w drugiej części projektu. Zbadany zostanie również wpływ zearalenonu na ekspresję genów związanych ze szlakami przekazywania sygnału przez receptor androgenowy i receptory estrogenowe metodą Real-time RT-qPCR i Western blot. Tym samym postaramy się odpowiedzieć na pytanie czy zearalenon może przyczyniać się do rozwoju nowotworu gruczołu krokowego czy wręcz przeciwnie.
